(...)
Clara teyze yok oldu birden. Onun yerine Lennie'nin zihninden bu kez kocaman bir tavşan çıkıp geldi. Lennie'nin karşısına geçip oturdu. Kulaklarını sallayıp burnunu oynatıp duruyordu. O da Lennie'nin sesiyle konuşuyordu.
"Tavşanlara bakacakmış," dedi küçümseyen bir tavırla. "Seni kaçık seni.Tavşanları yanına bile yaklaşamazsın sen. Yemek vermeyi unutur açlıktan öldürürsün onları. sen beceriksizin tekisin. Senin elinde ölür tavşanlar. Peki George ne der o zaman?"
"Unutmam yemek vermeyi," dedi Lennie yüksek sesle.
"Unutmazmış," dedi tavşan. "Senin beş paralık değerin bile yok aslında. Tanrı biliyor ki George elinden geleni yaptı seni kurtarmak için,ama sen onu dinlemedin ki hiç. George'un tavşanlara bakmana izin vereceğini sanıyorsan hala kafayı iyice üşütmüşsün demektir. Artık izin vermeyecek sana kesinlikle. Seni şöyle sopayla sıkı bir dövecek, bak buna emin olabilirsin işte."
(...)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder